تا سال‌ها سخن از نفوذ فرهنگی و حکومت بر قلوب مردم مستضعف مسلمان
و غیرمسلمان جهان بود؛ حالا نه؛ مفتخر به موشک‌های نقطه‌زن هستیم و فرماندهان
نظامی، مسابقه رجزخوانی گذاشته‌اند؛ همان چیزی که بهترش را خیلی‌ها داشته‌اند و دارند.
حالا درد دارد، غصه و بغض دارد خواندن این روایت از منا که «بعضی از دوستان ایرانی
که از بالای نرده‌ها به داخل چادرها می رفتند، وقتی افراد در چادرها متوجه می شدند
که این‌ها ایرانی هستند بهشان می گفتند اجنبی و از چادر بیرون‌شان می‌کردند، چادرهای
الجزایری، مصری و لیبیایی.»(+)
ما چه معامله‌ای با قلوب کرده‌ایم؟ دیگران چه بلایی سر حیثیت
ما آورده‌اند؟ کدام موشک، جبران می‌کند این نفرت‌ها را؟ کدام پهپاد از دوستی‌های
ما عکس می‌گیرد؟ سر کدام پیچ بود که همه چیز یادمان رفت و آن بهانه افتخار
را از ما گرفتند؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر