نخست: سردار نقدی، فرمانده بسیج مستضعفین، حدود سه ماه قبل
که شواری امنیت سازمان ملل پس از حمله عربستان به یمن، قطعنامه‌ای دلخواه عربستان صادر
کرد، از شورای امنیت به اسم «شورای ناامن‌سازی جهان» نام برد.
.
دوم: از سردار نقدی به عنوان یکی از عوامل کمک‌رسان ایران به مسلمانان
در جریان جنگ بوسنی نام برده می‌شود. پس فردا (22 تیر)، مصادف است با بیستمین سالگرد
آغاز کشتار مسلمان شهر سربرنیتسا. کشتار در این شهر به قتل حدود ۸۰۰۰ نفر از
ساکنین بوسنیایی شهر مسلمان‌نشین سربرنیتسا توسط ارتش جمهوری صربستان منجر شد. این کشتار،
بعد از جنگ جهانی دوم، بزرگ‌ترین نسل‌کشی در اروپا به‌شمار می‌آید. چند روز پیش روسیه
قطعنامه شورای امنیت درباره این نسل کشی را به نفع صرب‌ها وتو کرد. سردار نقدی هنوز
در این باره ابراز نظری نکرده در حالی که لابد از فجایع بوسنی، روایتهای عینی تکان
دهنده‌ای دارد. او اسفند سال 92 گفته بود: «تریبون می‌دهیم تا اگر سیاستمداران اروپایی
توانستند، از اقدامات ضدحقوق بشری خود دفاع کنند.»
.
سوم: استانداردهای دوگانه گریبان همه نظام‌های سیاسی را در
جهان گرفته است. یک دیپلمات نباید امثال سردار نقدی را به خاطر سکوت مثلا در برابر فشار
چین علیه مسلمانان (آن طور که امسال رسما روزه‌داری را ممنوع کرد) یا بی‌اعتنایی به
حمایت روسیه از صرب‌های مسلمان‌کش شماتت کند؛ مناسبات بین‌المللی در دنیای
مملو از بی‌عدالتی و ستم، مالامال از این بده بستان و معیارهای دوگانه است. اگر کسانی
در این تردید داشتند که «حمایت از مظلوم» یک قاعده استثناناپذیر در سیاست خارجی ما
«هست» یا «نیست» (یعنی بسته به ظالم‌اش دارد یا ندارد)، «پرونده سوریه» در این
چهار سال و اندی، باید ته مانده آن تردید را هم شسته و برده باشد. اصلا بحث بر سر
حق و باطل بودن طرفین در سوریه نیست؛ بحث بر این است که کشتار مردم سوریه را توسط آل‌اسد آشکار و صریح محکوم نکردیم.
.
آخر: آیا سردار نقدی «تریبون می‌دهد تا اگر سیاستمداران روسی
و سوری توانستند، از اقدامات ضدحقوق بشری خود دفاع کنند؟»
ما هیچ پدیده مقدس و نویی در سیاست بین‌الملل نشدیم؛
معمولی هستیم؛ یکی مثل همه؛ خلاصه کلام همین است اما این خیلی مهم است، این تبعات
دارد. بیشتر فکر کنیم.
.
.
عکس: Tarik Samarah – نسل‌کشی سربرنیتسا
.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر