از اسلام «چه کسی» نهراسند؟

مسلمانان ترسناک‌تر از همیشه به نظر می‌آیند. انگار ایفای نقشی را  که کمونیسم در ترساندن مردمان دنیا در قرن بیستم بر عهده داشت، اینک بنیادگرایان اسلامی با رضایت کامل بر عهده گرفته‌اند؛ هزاره سوم را با عملیات محیرالعقول 11 سپتامبر آغاز کردند و دهه دوم هزاره به میانه راه نرسیده، تراژدی پاریس را رقم زدند. همزمان بوکوحرام مسلمان 2000 نفر را در نیجریه زنده – زنده سوزانده و داعش، آن طور آدم می‌کشد که آدم‌ها حتی گاو و گوسفند را چنان نکشته‌اند.

صورت مسئله را البته می‌توان با ربط دادن این جریان‌های رو به زیاد شدن به اینجا و آنجا، یا با  برگزاری چند سمینار پراطعمه و اشربه با بیانیه کوبنده ساده کرد ولی این ساده کردن‌ها، تاکنون به حل مسئله کمک نکرده است.

دقیقا از دل این سیاهی‌هاست که نتانیاهو می‌تواند به صف اول راهپیمایی ضدتروریسم راه پیدا کند و کسانی  هم ساده‌لوحانه در این سو، قند توی دل‌شان آب شود که: «زدی ضربتی، ضربتی نوش کن»!

.

«اسلام خبرسازِ این روزها» ترسناک است؛ تعارف و تعصب کورکورانه نداشته باشیم. به جای نفی و نهی مکرر «اسلام‌هراسی»، مدعیان مبری بودن اسلام ناب از این رعب آفرینی‌ها، نمونه‌های عملی اسلام رحمانی را گزارش کنند. دنیا هنوز امثال سید محمد خاتمی را فراموش نکرده که همان سالی را که بن‌لادن مسلمان، بانی 11 سپتامیر شد، با پیشنهاد او سال گفتگوی تمدن‌ها نام گذاشته بودند (گیریم متولیان اسلام رسمی محل سکونت‌اش حالا به او حتی جواز خروج از کشور را هم نمی دهند!)

.

در مقابل بروز و ظهور اسلام کسانی که شهوت ترساندن دیگران دارند (از اسلام اردوغان و بشار اسد و آل سعود گرفته تا اسلام امثال احمدی‌نژاد و آیت‌الله مصباح و علم‌الهدی و تا اسلام القاعده و داعش)، نمی‌توان فقط به مخابره پیام «لطفا نترسید» به دنیا اکتفا کرد؛ باید آدرس آن اسلام‌هایی را داد که در آنها «جان یک تن، آن اندازه ارزش داد که جان همه عالم»؛ این نمونه‌ها زیادند؛ نه؟!

.

.