مایه عبرت است؛ این که نزدیک به شش سال هر چه بتوانی علیه سه
زندانی محروم انجام دهی، هر چه دلت بخواهد بگویی، بنویسی، فیلم و سریال بسازی، سمینار
و اردوکشی خیابانی راه بیندازی، منبر و تریبون و میزگرد و صندلی گرم و نرم برای عده‌ای
بی‌وجدان تدارک ببینی، تابلو بکاری، کتاب و مجله و روزنامه از جیب بیت‌المال بچاپانی،
و بعد این همه مدت، تازه بگویی: «باید مردم را درباره جرائم موسوی و کروبی قانع کرد»؛
خب این یعنی چه؟ اعتراف به شکست مگر چطور می‌شود؟ این را که امروز سخنگوی سابق شورای
نگهبان گفته؛ همین هفته پیش هم دادستان کل گفته بود: «اگر «زمینه» فراهم شود سران فتنه
محاکمه می‌شوند»؛ چه اسم خوبی برای بی‌ایمانی خودشان به خودشان انتخاب کرده‌اند: «زمینه»!
.
خدایا! تو خیلی خوبی؛ ما داریم پیروزی سکوت ناگزیر را بر
نعره‌های ناحق می‌بینیم، و می‌دانیم برخی را مهلت داده‌ای تا دلشان همچنان خوش ِ نعره‌هایشان باشد.
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر