۱۳۹۳ آذر ۴, سه‌شنبه

مستضعفین آماده پرداخت هزینه

دیروز مردم ایران، که به طور غریبی فقر بسیاری از آنان با غنای اورانیوم رابطه مستقیم پیدا کرده، چشم و گوش به رسانه‌ها دوخته بودند تا از حاصل چانه‌زنی‌های هسته‌ای دیپلمات‌های جمهوری اسلامی ایران با 1+5  خبر بگیرند.  همزمان رئیس سازمان بسیج «مستضعفین» (سردار نقدی)، در همایش طلایه‌داران اقتصاد مقاومتی گفت: «اگر غیرت داشته باشیم، می‌دانیم که نیازی به خارج نیست. به جهنم که توافق نمی‌کنند و تحریم می‌کنند. با بستن شیرهای نفت‌مان آنها را فلج کنیم. امروز بخش اعظم نفت و گاز جهان زیرپای سربازان امام خامنه‌ای‌ قرار دارد و نیازی به این نیست که نفت‌مان را به آنها بدهیم و منت امکانات را بکشیم. این ما هستیم که باید آنها را تحریم کنیم.»(+) (سردار نقدی در تخطئه تحریم‌ها، سه هفته قبل از انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته گفته بود: «تشدید تحریم‌ها محصول فتنه 88 بود.»)
.
قدری به عقب‌تر بازگردیم؛ سعید جلیلی سال 88 در جریان مذاکرات هسته‌ای (توجه کنید: «مذاکرات هسته‌ای») یک بسته پیشنهادی به 1+5 داد که در آن، از جمله آمده بود: «بر اساس اولویت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی محورهای مذاکرات برای صلح و رفاه را می‌توان در سه محور سیاسی - امنیتی، بین‌المللی و اقتصادی لحاظ نمود: ...  حفظ کرامت انسانها، احترام به فرهنگ ملت‌ها و تامین حقوق آنها ... تحکیم حاکمیت ملی کشورها در چارچوب روش‌‌‌های مردم‌سالارانه ... نقاطی در جهان به ویژه خاورمیانه، بالکان، بخش‌هایی از آفریقا و آمریکای جنوبی و شرق آسیا از جمله مناطقی هستند که در اولویت باید مورد توجه قرار گیرند ...  ارتقای وزن و جایگاه موضوعات زیست‌محیطی در مسائل بین‌المللی ... مبارزه با اقتصاد زیرزمینی، مفاسد اقتصادی، جرایم مالی و جنایات سازمان یافته ...»(+)
.
اگر که به «بهانه» انتخابات و نظر مردم، سعید جلیلی (به عنوان عامل مذاکرات بی‌حاصل شش ساله) اکنون به بیرون از گود راهنمایی شده، ولی امثال سردار نقدی مستقل از خواست مردم و مستضعفین، هم امکانات مالی فراوان دارند، هم نیروی میدانی و هم تریبون‌های یک سویه و شنیع‌تر از همه؛ مجاز به این هستند که دیگران را به بی‌‌غیرتی هم متهم کنند.
.
اگر که سعید جلیلی با بسته پیشنهادی نامربوط خود به مذاکرات هسته‌ای، از نهایت تدبیر امثال خود خبر داد و محصول آن را در انتخابات سال گذشته درو کرد، با امثال سردار نقدی چه باید کرد؟ کدام صندوق رأی امکانات کشور را از زیر دست و بال این افراد جمع خواهد کرد؟ مگر ما خواستار شنیدن صدای واحد از آمریکا در قبال مذاکرات نبودیم؟! چنین مواضعی و بقای چنین افرادی در صدر جریان‌سازی علیه مذاکرات، چه پیامی برای طرفهای مذاکره ایران دارد؟ بهای توهم‌های سیاسی و اقتصادی کسانی را که یا خود را از پیش‌بینی رفتار دنیای پیرامون خود بی‌نیاز می‌دانند یا اساسا نمی‌دانند «"پیش‌بینی" چیست و به چه کار می‌آید؟»، باید «مستضعفین» پرداخت کنند؟    
.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر